Singapore, Maleisie & Indonesie

Lieve allemaal,

Vanuit Azië ditmaal ons nieuwsbulletin, waar we inmiddels al weer 2 weken zitten en al 'gewend' zijn aan de chaos, zwervend afval en malafide taxichauffeurs.

Vanuit Sydney zijn we de 2e doorgevlogen naar Singapore.
Singapore heeft nog niet de omvang van Gelderland, 2 miljoen inwoners en slechts 20 shoppingmalls, Harrods is er niks bij.

Heb m'n ogen uitgekeken maar was er ook snel klaar mee, voornamelijk financieel gezien.

De dag erna hebben we de bus gepakt naar Melaka in het zuiden van Maleisië.
Fantastische stad met een gezellig en compact centrum.
Bij binnenkomst in het centrum liepen we tegen het Stadthuys aan en de Christchurch (ietwat vreemd in een moslimland)
Koloniale gebouwen van de Nederlanders uit de VOC tijd, 16zoveel.

De eerste dag hebben we maleisië's oudste Chinese tempel bezocht.
Kregen een rondleiding van een plaatselijke kenner, wat het altijd erg leuk maakt.
Als je zo door Maleisië loopt heb je af en toe ook een beetje het gevoel dat je in China zit. Veel toko's worden gerund door Chinezen en Chinatown is in veel steden het stadshart.

In Melaka hebben we een boottocht gemaakt over de zee en rivier en zijn we naar het Museum of Enduring Beauty geweest.
Museum over mensen die zich op alle mogelijke manier mooi heben proberen te maken. Door middel van tatoeage, ijzeren bolletjes inplanten in de huid, lip oprekking, door een schijf tussen je tanden en lip te plaatsen tot een doorsnee van 10cm. Ongelooflijk, en interessant!

Na 2 dagen Melaka zijn we met de bus naar Kuala Lumpur, de hoofdstad gegaan.
Een smerige stad maar met veel mooie tempels.
Gesluierd en al zijn we de moskee in geweest en vervolgens op blote voeten een Hindoe tempel. Bij terugkomst wilde de schoenenoppasser omgerekend 1 eurocent voor iedere schoen. Ahh...
Daarna doorgegaan naar de Chineze tempel. Ook bijzonder, we werden rondgeleid door een man die niet kon praten.
Wel wist hij ons op een gegeven moment duidelijk te maken dat we 10 ringgit moesten betalen, aan hem. Hij zwaaide met sinaasappels en miehoen, en wees naar foto's van overleden mensen. Kon er geen touw aan vast knopen maar dat het gelul was was zeker.Uiteraard nog wel wat in de donatiebox gegooid.

Die avond zijn we naar de night market geweest, altijd een mooi uitstapje.
Straten vol kraampjes, enkel Chinese verkopers, en maar onderhandelen die gasten!Grote gekte.

We wilden die dagen erna naar het Taman Negara Nationaal Park, maar hevige regenval dus dat hebben we maar geskipt.
We zijn doorgegaan naar Georgetown op het eiland Penang, levendige stad maar niet heel bijzonder.

De dag erna hebben we de boot gepakt naar
Medan op Sumatra, Indonesië. Vanuit Medan wilden we naar Bukit Lawang, in de Sumatraanse jungle waar de Orang-Oetan leeft.
Op de boot troffen we Peter, Danielle en Arno. Ook op weg naar Bukit Lawang.
Wat doen Nederlanders dan... Juist!
2 uur later dan gepland arriveren we in Medan, waar zich gelijk 21 opdringerige taxichauffeurs op ons heen verzamelden die ons allemaal wilden vervoeren met minibusjes. Nemen een kijkje, maar die dingen zijn stuk voor stuk rijp voor de sloop dus besluiten maar om ons morgen verder te verplaatsen want we komen niet meer in de jungle voor het donker.

We pakken de local bus naar het centrum.
Wat een onvoorstelbaar smerige stad!
Een afvalsysteem kennen ze niet en met de combinatie van veel regen en warmte laat het zich raden hoe het er ruikt.
Kijk m'n ogen uit, spelende kinderen langs de drukke snelweg en in bouwvallen, veel zieke mensen liggen op een kartonnetje langs de weg. Onvoorstelbaar wat een armoede.

Inmiddels duikelen in de bus ook weer 2 taxichauffeurs op (Freddie & Henkie), ze hebben een beter minibusje voor morgen, of we het willen bekijken in het centrum van Medan. Prima, kijken kan geen kwaad.
We stappen uit, geen minibusje te zien natuurlijk. We willen een ATM en ze brengen ons keer na keer naar wisselkantoren, en maar ouwehoeren over busjes en tours.
Na 3 wisselkantoren te hebben gezien vertellen we ze vriendelijk dat onze samenwerking hier ophoudt.
Krijgen uiteraard nog wel een kaartje van het Guesthouse van een tante 2 straten verder in onze handen gedrukt.
Dit wordt niet onze stek, de 3 anderen gaan er wel slapen voor 2 euri per nacht, eventuele extra diensten konden worden bijgekocht, bleek dus een hoerenkast te zijn. We treffen Freddie en Henkie die zelfde dag nog 3 keer in ons hotel(!), het winkelcentrum en restaurant om toch hun tour te kunnen verkopen maar helaas.
's Avonds eten we gezellig met z'n allen en spreken af morgen om 8 uur de lokale bus naar de apen te pakken. Peter biecht op dat hem 10 dollar is beloofd als hij ons weet mee te krijgen op tour met Freddie en Henkie. Wat een grap!


Om 8 uur 's ochtends de volgende dag regelen we een kerel die ons naar een station wil brengen, in slechts een uurtje zijn we weer een paar kilometer verder.
Gelukkig staat de bus klaar met kleurige gordijntjes en andere opfleuringen maar oud en krakkemikkig dat dat ding is!
Maken een mooie tocht van 5 uur door de bush en jungle dorpjes. Af en toe om de plaatselijke gitarist te laten spelen en te spekken OF om de banden van de bus vast te draaien....
Rond 2 uur arriveren we in Bukit Lawang, een dorp van helemaal niks meer.
In 2003 is er een heftige overstroming geweest, de rivier steeg in 15 minuten 7 meter met veel doden en andere ellende als gevolg.
Toerisme dat er voorheen veel was, komt nog maar slecht weer op gang, reisorganisaties laten het afweten en de mensen hebben geen geld om de boel weer op te bouwen.
Toch minder erg dan verwacht treffen we het aan, alle mensen hebben een huisje, te eten, ze lachen en de kinderen gaan naar school.

Wij verblijven in de Ecolodge, een prachtig resort met mooie hutjes.
We verblijven in de duurste suite voor nog geen 12 euri per nacht, waar we uitkijken op de mooie tuin en rivier met spelende kinderen die van een 15m hoge brug afjumpen, wassende vrouwen in de rivier en s ochtends aapjes in de tuin.

Die zelfde middag gaan we nog naar het rehabilitatiecentrum voor Orang-Oetans. Stelt na de overstroming weinig meer voor maar zien een moeder met kind. Geweldig!

Die avond eten we een lekkere Nasi in het restaurant, treffen nog 2 Hagenezen, altijd gezellig met die Hollanders.
Feeststemming zit er goed in, helemaal als er een blonde dame binnenkomt die te veel op Floortje Dessing lijkt om het niet te kunnen zijn, gevolgd door de rest van de Yorin travelcrew. Geniaal, Den Haag doet direct de groeten aan Tante Annie en maken natuurlijk mooie plannen, HOE wij op tv kunnen komen, of het gelukt is weten we niet. Zaterdag 3 maart wordt het waarschijnlijk uitgezonden.

De volgende dag filmen ze het rehabilitatie centrum, wij maken die dag een trekking om de wilde Orang-Oetang te zien.
Hebben een leuke gids, Thomas, die veel vertelt.
Zien de natural rubber boom, cacaoplanten en de wilde Orang-Oetans.
Moeder met kind en later nog 4 andere.
We kunnen erg dichtbij komen, fantastische beesten haast menselijk qua doen en laten.
Later zien we nog de gibbon, een ander soort aap en de Thomas. Of dat nou de echte naam was van de aap of een grap ben ik nogsteeds niet achter.
MIdden in de jungle krijgen we een lekkere Nasi Goreng met kroepoek geserveerd.
De trek is heffie, Thomas maakt z'n eigen paden. Rutger is binnen een uur kletsnat.
Terug bij de rivier, een km of 12 verder, ligt er een Bukit Lawangse raft voor ons klaar: 5 aan elkaar geknoopte tractorbinnenbanden en daarop dobberen we terug naar het dorp.

's Avonds eten we met z'n allen in het dorp bij een houten hutje, de mensen spreken geen woord Engels en gerecht na gerecht wordt geserveerd. Prachtig.
Na het eten drinken we nog een biertje en kletsen met Floortje & Co.

De volgende dag moeten we helaas weer weg en we pakken om half 12 de bus naar Medan, doet er slechts 4 en half uur over, 83 km.
Maar dat mag de pret niet drukken. Zit het laaste uur met kinderen opschoot en moeder zit naast ons geklemd. Rest van de bus hetzelfde verhaal.

Als we arriveren pakken we een taxi, nare agressieve kerels die onderhandelingen met zn 5-en voeren, smerige typjes die veel te veel geld willen en blijven volhouden. Naar, maar ook begrijpelijk als je de armoede ziet.

Vanochtend de boot terug gepakt naar Maleisië. Nadat we eerst onderhandelingen moesten voeren met de taxichauffeur, smeergeld moesten betalen aan een man - in uniform notabene - bij binnenkomst in de haven, beginnen bij binnenkomst in de vertrekhal nog eens 3 mensen, uniform of niet, om geld te schreeuwen. Corrupt tot op het bot dit land.
Rond 12 uur verlaten we met gemengde gevoelens Indonesië. Bukit Lawang was in ieder geval fantastisch. Het primitieve dorp met de orang-oetans in de jungle. Een van de mooiste ervaringen deze reis.

We zijn nu weer terug in Maleisië, hier wel weer een warm welkom, mensen zijn hier erg vriendelijk en het eten is ontzettend lekker! Wat wil een mens nog meer.
Morgen gaan we door naar Langkawi, eiland hier iets boven en daarna door naar de westkust van Thailand.

Een kerel heeft net onze foto's op cd proberen te branden, het werkt niet en krijgen vervolgens een lege memorycard terug. Ik kan wel janken.