7 days in Tibet en een voettocht naar Kathmandu

Lieve allemaal,

Bedankt voor jullie leuke reacties op de site, mailtjes en sms’jes. Erg leuk om op de hoogte gehouden te worden en te horen dat de verhalen goed worden ontvangen!

De afgelopen week hebben we een geweldige tocht gemaakt door Tibet naar Kathmandu in Nepal. Het was in meerdere opzichten een memorabele week. Nadat we in Lhasa per trein waren gearriveerd, zijn we daar 3 dagen gebleven om de stad te bekijken en een beetje te acclimatiseren want de stad ligt op 3600m.

Het was zeer indrukwekkend om in het centrum van de boeddhistische wereld te zijn. Lhasa is een stad vol heiligdommen; levendige kloosters waar vele monniken en nonnen verblijven. Kleurrijke tempels met pelgrims die daar van heinde en verre naar toe trekken om op veel verschillende manieren hun offer te brengen voor geluk. Veel voornamelijk oudere mensen lopen de kora (een pelgrimsroute rond een tempel), draaien aan de gebedsmolens of bidden door languit op de grond te schuiven en met hun hoofd de heilige grond aan te raken. Het is moeilijk om de mystieke sfeer te beschrijven en hoe prachtig de mensen met excentrieke gezichten uit de bergdopen eruit zien.

Op de laatste dag in Lhasa hebben we het Potala Paleis bezocht, de oude verblijfplaats van de Dalai Lama. Een imposant gebouw, zéér gezellig van binnen en met mooie gouden tombes vol met edelstenen waar de vorige Dalai Lama’s in liggen. De huidige Dalai Lama leeft al een hele tijd niet meer in Tibet maar in ballingschap in India vanwege de moeizame relatie tussen Tibet en China. Het was overigens schokkend om te zien hoezeer de Chinezen hun stempel hebben gedrukt op Tibet door overal zwaar bewapende Chinese agenten te posteren, pontificaal op alle tempels een Chinese vlag te hangen, harde Chinese muziek af te spelen of je er op een andere manier aan te helpen herinneren dat Tibet niet onafhankelijk is.

Nadat we 3 dagen door Lhasa hebben geslenterd zijn we met 11 man en 3 Land Cruisers op pad gegaan, met als doel de Mount Everest en uiteindelijk de grens met Nepal. We troffen 2 leuke Belgen dus het was ook nog eens zeer gezellig! De 4-daagse tocht dwars door de Himalaya was adembenemend. Een groots en verlaten gebied met blauwe meren, ruig gebergte, eenzame nomaden met kuddes schapen en kleine armoedige dorpjes in the middle of nowhere. Mooie en lieve mensen en smerige kindertjes, prachtige luchten en overal een zeer intensieve geloofsbeleving. Overal kleurrijke vlaggetjes om ongeluk te vermijden en geluk aan te roepen, en op de huisjes zwarte schilderingen rondom de vensters en zware houten drempels voor de deur zodat het kwaad buiten blijft. De foto’s geven waarschijnlijk een beter beeld dan de beschrijving.

Op de een na laatste avond hebben we op Everest Basecamp geslapen, de plek waar de expedities beginnen voor de diehards die naar de top van de Mount Everest lopen, ’s werelds hoogste berg!
Wij sliepen op 5100 meter met onze Belgische vrienden in een tent gemaakt van de huid van een yak, een soort bergkoe. Omdat men geen hout heeft om te verbranden (er groeien geen bomen meer op deze hoogte) werd de tent warm gehouden door yakstront te verbranden. Een heerlijk sfeertje!

De volgende ochtend zouden we de zonsopkomst gaan bekijken aan de voet van de Mt. Everest. Op de afgesproken tijd kwam de gids echter niet opdagen. Dat was geen verrassing want het was een waardeloze vent waar iedereen vanaf dag 1 al klaar mee was. Hij was in geen velden of wegen te bekennen en na een half uur blauwbekken hadden we besloten om maar op eigen houtje een kleine expeditie te maken. Een zeer verantwoorde actie in de donkere vroege morgen. Mensen kregen last van hoogteziekte, onze permits werden ingenomen door de Chinese politie aan de voet van de berg omdat we zonder gids rondliepen (wat ten strengste verboden is) en het was ook nog eens behoorlijk mistig dus van de berg was niets te zien. Toen we echter al op de voettocht terug waren kwam de zon tevoorschijn en binnen een half uur stond de enorme knots van een Mount Everest er helemaal vrij van wolken. Helemaal te gek! Dus onze dag was goed, dachten we…

De eindbestemming van de dag was een Chinees grensdorpje. Na 9 uur rijden en hobbelen worden we in een keet gedropt waar je een straathond nog niet zou laten slapen. Beschimmelde en vochtige bedden die in al geen weken meer verschoond waren, propvolle slaapzalen, lekkende plafonds en om de douche te bereiken moesten we de woonkamer van een Chinese alcoholist en zijn kattenverzameling passeren. Iedereen had betaald voor een eigen kamer in een 2- of 3-sterren hotel dus er werd een beste scène geschopt om 10 uur ’s avonds. Heerlijk die groepsdynamiek.

De touroperator wilde waarschijnlijk zijn extra gemaakte kosten eruit halen. De beste man had namelijk geheel tegen de afspraak in een busje voor 12 man ingezet om de bergpassen van 5250meter te beklimmen in plaats van de afgesproken terreinwagens. Uiteindelijk is dat goed gekomen en kregen we toch de beloofde Land Cruisers, maar op deze manier heeft hij ons toch nog een hak proberen te zetten. Enfin, we hebben die nacht heerlijk geslapen zoals je zult begrijpen met heel veel kleren aan en voor zover ik weet hebben we nog niks opgelopen.

De volgende ochtend zijn we vroeg op pad gegaan om de grens met Nepal te passeren. Nadat de jongens van de douane de lonely planets van Tibet hadden geconfisqueerd (!!!) stonden we aan de overkant, op naar Kathmandu!
Bij de douane was het meteen al een ongeorganiseerde toestand maar wel met vriendelijk en menselijk personeel. Een rit naar Kathmandu bleek echter nog niet zo eenvoudig, de taxichauffeur kon ons maar 10km (i.p.v. 110km) verder brengen want ‘er lag een steen op de weg’. We zeggen nog tegen elkaar in de auto: “laten ze die steen eens weghalen want dat ding ligt er al 10 dagen.” Eenmaal aangekomen blijkt het een enorme ravage te zijn.

We bevinden ons op een bergweg in een kloof en als gevolg van 2 weken lang aanhoudende regen zijn er allemaal aardverschuivingen. Stapels stenen op de weg, rivieren die spontaan zijn ontstaan en over de weg heen lopen of plaatsen waar de weg volledig is weggeslagen en in het ravijn ligt (zie foto's). De chauffeur zal wel niet zo best Engels hebben gesproken.

Met backpacks en al kunnen we dus te voet op weg naar Kathmandu. Na 5km sjouwen staat er 1 suzuki’tje in een van de armoedige dorpjes die je voor een woekerprijs 3 km verderop wil brengen. Prima! Daar aangekomen was het weer hetzelfde verhaal. Dus rugzakken op en verder lopen! Het beroerde was dat niemand ons kon vertellen hoe lang het zou duren en hoeveel van dit soort grappen we nog zouden krijgen. Na 30km klimmen en klauteren kunnen we een lift krijgen die ons 10km verderop brengt, in de laadruimte van een vrachtauto’tje; 30 man met bagage opeengepakt. Een gruwelijke racetocht langs het ravijn volgt, het was maar goed dat er geen ramen waren. Máár… na die rit en de laatste aardverschuiving gepasseerd te zijn kwam het goede bericht dat een busje ons rechtstreeks naar Kathmandu kon brengen. En zo arriveerden we daar veilig en wel via een prachtige tocht door de bergen.

De komende dagen gaan we Kathmandu en omgeving verkennen en afscheid nemen van Azië. Daarna reizen we via HongKong naar Hawaii!! Daarover de volgende keer meer.

Groetjes en liefs van ons uit Nepal