Allemaal beestjes!

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer. Iedereen weer héél erg bedankt voor alle reacties! Vooral blijven sturen, we vinden het erg leuk!

Bijna een week geleden alweer zijn we aangekomen in La Paz. Het was relatief makkelijk om de grens tussen Peru en Bolivia over te steken. Even stoppen, stempeltje aan de Peruaanse kant, de brug over lopen naar Bolivia, weer een stempeltje en weer terug de bus in.

We hebben een prima hotelletje in La Paz, midden in het centrum en tussen de marktjes. Overal op straat worden dingen verkocht, je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. De trottoirs zijn bezaaid met verkopers die hun waar voor zich hebben uitgespreid. Vio weet voor 2 euro een nieuwe zonnebril te scoren (ik was op de vorige gaan zitten). ´s Avonds eten we voor een habbekrats in het restaurant van het hotel dat ons van alle kanten is aangeraden. Het smaakt prima!

Omdat we ondertussen alweer een paar weken op de koude hoogvlaktes van de Andes rondlopen en we wel eens wat warmers willen, besluiten we een tripje te maken naar de jungle. De volgende dag stappen we in een speelgoedvliegtuigje waar krap 18 mensen in passen voor een slechts 40 minuten durende vlucht naar Rurrenabaque. Het vliegveld daar bestaat uit niet meer dan een strookje gras en een wrakkig gebouwtje. Als we uitstappen slaat de hitte als een warme deken om ons heen, binnen 5 minuten ben ik drijfnat. Iemand van Chalalan (de lodge waar we zullen verblijven in de rimboe) staat ons al op te wachten en brengt ons naar ons hotelletje voor 1 nachtje. Rurre is een typisch jungle stadje, de straten zijn merendeels onverhard, de huizen zijn luchtig en de locals zoeven er rond op stinkende motortjes. Wild west!

De volgende ochtend vertrekken we vroeg met een longboat voor de tocht naar Chalalan. Alleen wij en twee andere passagiers (die toevallig ook Nederlands blijken te zijn) stappen vandaag aan boord. We worden vergezeld door maar liefst zes mannetjes van Chalalan. In eerste instantie denken we dat ze een lift krijgen maar ze blijken zowaar een functie te hebben. Het water in de rivier staat erg laag (het regenseizoen begint in November) en de boot komt regelmatig vast te zitten. Op dat moment komt de ploeg in actie en boomt de boot weer verder. Een aantal keren zitten we dusdanig vast dat ze uit de boot moeten springen om ons vooruit te duwen. Zo´n 6 uur later leggen we eindelijk aan. We moeten nog een half uurtje lopen maar dan zijn we er... Chalalan!

De Chalalan ecolodge, gelegen aan een meertje, is een project van de oorspronkelijke inwoners van deze regio om in hun inkomsten te voorzien. 10 jaar geleden werd dit deel van Bolivia omgevormd tot nationaal park. De inwoners proberen nu hun geld te verdienen met toerisme en dat lijkt ze aardig te lukken. De lodge is geheel gebouwd van natuurlijke materialen, er is een waterfiltratiesysteem gebouwd en elektriciteit wordt opgewerkt door middel van zonne-energie. Het ziet er allemaal piekfijn uit, we krijgen een hut met twee ruime bedden, beiden voorzien van een muskietennet. Prima te doen! (www.chalalan.com)

Onder leiding van onze geweldige gids, Rigoberto, verkennen we in de dagen erna de omgeving van Chalalan. Te voet of per kano over het meertje. Rigo ziet, ruikt en hoort alles en legt alles uit over het planten- en dierenleven en over zijn dorp. We zien veel beesten: veel ara´s (de blauw met gele en de rood met groene), toekans, aguti´s (kan iemand opzoeken wat dat zijn?), amazones, verschillende soorten aapjes, kaaimannen, reuzenotter, treeboa, een tapir en zelfs een jaguar! De eerste avond worden we verblijd met een traditioneel muziek- en zo blijkt later, dansfestijn. Nadat we allemaal een bundeltje cocabladeren in onze mond hebben gepropt en een slok hebben genomen van het lokale alcoholische brouwsel, worden we uitgenodigd op de dansvloer. Veel meer dan een beetje rondhuppelen met een local van het andere geslacht is het niet maar wel grappig. Vio´s danskunsten waren erg in trek bij de Boliviaanse mannen.
Na anderhalf uur volksdansen waarbij ik slechts keuze heb uit twee nogal omvangrijke Indiaanse dames besluiten we het voor gezien te houden en knijpen we er tussenuit.

Op de laatste dag besluit Rigo dat we op piraña´s gaan vissen. Ik laat deze eer aan me voorbij gaan maar Vi grijpt de kans met beide handen aan en weet binnen 5 minuten een piraña te verschalken! Daar blijft het echter ook bij, zelfs Rigo krijgt geen visje meer te pakken. De piraña wordt meegenomen en in de keuken van de lodge vakkundig gebakken. Het blijkt echter geen culinair hoogstandje te zijn, het beest bestaat voornamelijk uit graat en wat er nog aan vlees aan zit is niet bepaald smakelijk.

Vandaag was het helaas al weer tijd om Chalalan te verlaten. De terugreis verliep aanzienlijk sneller aangezien we stroomafwaarts gingen en in 3 uur waren we weer terug in Rurrenabaque. We hebben even een hapje gegeten en zijn daarna wederom in het miniatuurvliegtuigje gekropen. Nu zijn we weer in ons hotel in La Paz aangekomen. We blijven waarschijnlijk nog een paar daagjes in La Paz om even bij te komen en gaan dan halverwege volgende week richting Uyuni om de zoutvlaktes te bewonderen.

We zijn benieuwd!

Tot de volgende mail!

We proberen er morgen foto´s op te zetten want hij pakt de software op deze computer niet.