Bolivia sucks

Daar zijn we weer voor een korte update.

Vorig weekend zijn we weer in La Paz gearriveerd en we hoopten vanuit daar door te kunnen reizen naar de beroemde zoutvlaktes van Uyuni. In Bolivia blijkt dat echter niet zo simpel te zijn. Vanuit La Paz moet je eerst drie uur met de bus naar Oruro en vanuit daar 6 uur met de trein naar Uyuni. Moet te doen zijn, nietwaar? Echter, bij onze eerste poging om de trip te regelen, net voordat we naar de jungle gingen, bleek het treinpersoneel te staken. We hoopten bij terugkomst in La Paz dus dat deze staking voorbij zou zijn.
In het reisbureau bleek dit inderdaad het geval te zijn. Echter, deze keer was de weg tussen La Paz en Oruro geblokkeerd door 300 stakende mijnwerkers zodat er geen busverkeer mogelijk was. Het advies luidde: afwachten.

Na drie dagen afwachten besloten we voor een andere optie te gaan: vliegen naar Cochabamba en vanuit daar de bus nemen naar Oruro. Opgewekt boekten we bij het goed bekend staande Tonito tours een trip over de Salar de Uyuni.

Woensdag om 12:00 zouden we naar Cochabamba vliegen. Om kwart over 10 kwam een gestreste mevrouw van het reisbureau onze hotelkamer binnenstormen, de vlucht was vervroegd en ging om half 12 weg. Meteen de taxi ingesprongen en naar het vliegveld gesjeesd. Gelukkig hadden we de enige correcte en langzaamste taxichauffeur van de stad, maar we waren op tijd. Nadat we ons rustig in de vertrekhal genesteld hadden werden onze namen omgeroepen. Een goed bewapend en streng kijkend mannetje in militair uniform nam ons mee. Nadat we ons tussen de drugshonden hadden door geworsteld kwamen we via de buitenkant van het vliegveld in een betonnen kamertje terecht waar de bagage werd gecontroleerd. Mijn tas bleek niet door de controle te zijn gekomen. Het mannetje gebaarde driftig dat de tas open moest. Na opening bleek al gauw waardoor de consternatie was ontstaan. De wirwar van draden die bovenin mijn tas zat bestaande uit allerhande opladers voor camera, fototoestel, telefoon e.d. had de Boliviaanse veiligheidsbeambtes alarm doen slaan. De tas kon weer dicht en we mochten onze reis vervolgen.

Aangekomen in Cochabamba besloten we eerst maar eens bus- en treinkaartjes te regelen voor vrijdag, de dag waarop de trein Oruro-Uyuni rijdt. De juffrouw op het busstation deelde ons echter mede: "dat kan niet, de weg is geblokkeerd!" AAAAAAHHHHH! Voor de derde keer in een week tijd was de weg La Paz - Oruro - Cochabamba weer geblokkeerd. Staken en wegen blokkeren zijn de volkssporten van Bolivia. Zelf beweren ze dat voetbal hun nationale passie is maar wij weten inmiddels wel beter. Bolivianen staken overal om. Meer salaris? Ga staken! Auto van de zaak? Blokkeer een weg! Nieuwe koffieautomaat in de kantine? Ga met z´n allen voor de trein staan!

Gelukkig was het pas woensdag dus hopelijk zouden de blokkades vrijdag als we naar Uyuni moesten voorbij zijn. Donderdag tegen het einde van de middag zat de boel nog steeds muurvast dus gingen we wederom op zoek naar een andere optie. De enige overgebleven mogelijkheid bleek te zijn om via Sucre en Potosì Uyuni te bereiken. We zouden dan naar Sucre moeten vliegen en vanuit daar de 10 uur durende busrit moeten maken naar Uyuni. Aangezien er weinig kans was dat de blokkades de volgende dag over zouden zijn boekten we een vlucht naar Sucre met een overstap in Santa Cruz. De overstaptijd was slechts 40 minuten maar dat kon wel volgens het reisbureau.

Uiteraard was onze vlucht van Cochabamba naar Santa Cruz de volgende dag wel te laat zodat we zaten te stressen of we de vlucht naar Sucre nog zouden halen. Dat was nergens voor nodig want bij aankomst in Santa Cruz bleek de vlucht naar Sucre nog niet weg te zijn. Sterker nog... die vlucht ging helemaal niet meer weg. Na anderhalf uur wachten werd omgeroepen dat wegens te harde wind de vlucht naar Sucre was geannuleerd.

Als troost mochten we van de maatschappij gratis terugvliegen naar Cochabamba of La Paz maar daar hadden we weinig zin in. In dat geval mochten we gratis één nacht in een hotel in Santa Cruz verblijven en dan hopen dat er morgen wel een vlucht is naar Sucre.

Op dit moment zitten we dus in een sjiek hotel in Santa Cruz op kosten van Aerosur. We zijn er nog niet uit wat we gaan doen. Inmiddels zijn we al bijna een week bezig om in Uyuni te komen op alle verschillende manieren maar het lijkt wel onmogelijk. Er rust waarschijnlijk een vloek op. Van alle kanten komt verschillende informatie op je af, iedereen zegt wat anders maar niemand weet waar die het over heeft. Het standaardantwoord op alle vragen luidt hier dan ook: "misschien".

Wellicht is het een optie om naar Argentinië te vliegen, wat we nu aan het overwegen zijn.

Als we eruit zijn horen jullie het!